Bottom-up Design
طراحی از پایین به بالا
در این روش طراحی ابتدا تمامی قطعات را به صورت جدا گانه ترسیم نموده و سپس با ایجاد یک یا چند مجموعه مونتاژی قطعات به هدف کلی از طراحی دست پیدا می کنیم.معمولا این روش در مهندسی معکوس کاربرد بیشتری دارد
نکته:
در نرم افزار کتیا ابتدا هر قطعه را به صورت جداگانه طراحی می کنیم و سپس در محیط assembly با استفاده از دستور Existing Component اجزای طراحی شده را وارد و روی هم مونتاز می کنیم
مزایا:
معایب:
- عدم بروزرسانی خودکار ابعاد قطعات:از آنجایی که قطعات به صورت جداگانه ترسیم شده اند تغییر ابعادی یک جزء بر روی اجزای دیگر تاثیری ندارد و این در مواردی که چند قطعه می بایست کاملا روی هم چفت شوند کار را سخت می کند چون هر بار باید ابعاد تمامی قطعات را به صورت دستی تغییر داد
طراحی از بالا به پایین
ابتدا با توجه به هدف کلی یک مجموعه یک اسکلت کلی ابعادی و در صورت نیاز یک سری پارمتر کلی در یک مجموعه مونتاژی اصلی ایجاد می گردد و سپس قطعات با ارتباط مستقیم با مجموعه کلی ترسیم می گردند
نکته:
در نرم افزار کتیا ابتدا بسته به هدف طراحی از یک product شروع می کنیم و سپس به آن اجزا را اضافه و طراحی را ادامه می دهیم
مزایا:به روز رسانی خودکار
